PATRIAE DESIDERIUM, CUJUS STATUS NUNC DETERRIMUS
O mater, alte cincta turribus magnis,
Quœ, lustra post bis quinque, me tuo altellum
Sinu educasti, primitusque reptantem
Manu adjuvisti, quo subinde florerem,
Quam te esse dicam, quove nomine appellem?
Genabum ante dictam, Aurelius dein Caesar
Aurelianam dixit, et sitam fecit
Qua Ligeris unda volvitur saburrante
Secatque Belsiam et Soloniam currens,
O mater, inquam, candida, o prius felix
Et libera et sublimis, aureos cives
Enixa, Divis aucta, cui Ceres flavens
Servibat abra, cui cydonias ducens
Bicolor Iacchus arbores ministrabat,
Hermes favebat commeante mercatu,
Flos integelle Gallicae venustatis,
Virtutis et felicitatis intacta
Medulla, nunquam Marte fracta, vel fraude
Capta, instituto quando caelitus Regi
Obnoxiam te praebuisti, ab his oris
Feles lberos fortiter propulsando.
Quam plena Phœbo et artibus Camœnarum,
Quae Dampetrum, olim Flaminem Phaleucorum,
Fabreum extulisti cum tonante Colsone,
Mox eruditi pulveris notatorem,
Omni in Mathesi Delium natatorem
Montaureum illum, cum Valente Germano
Hattaque docto, qui feras Britannorum
Humaniores civibus suis vidit.
O absoluta denique omnibus punctis
Cum fida Salicis legibus remansisti,
Nunc sordidata, obscura, serva, dejecta,
Bonis noverca, factiosa, crudelis,
Nutrix latronum, praeda mentis insanae
Suspecta, suspicaxque, et hostibus debens
Ludibrium, spretoque Principi pœnas,
Postquam paternum Scylla praesecans crinem,
Te mancipasti, te fero propinasti
Hispano edendam, deinde, proh pudor ! sancti
Caede impiasti Principis, jugo excusso
Heu! principatus optimi, ut minax plebis
Te faece nauta, vel propola, vel caupo,
Vel qui fricabat quondam equos, eluat Consul
Strigilemque mutet fascibus, recedatque
Patritia virtus, stemmatumque longinquus
Decor facessat, arma tractet impune
Furens popellus, ductor agminis fiat
Paganus asper, Rosciusque de silva
Ferratili ortus ante se ferat castris
Domino ille servus ! Quae Megaera te cepit?
O Trojae imago (nam reliquit Œnonem
Paris, Lacaena rapta adulter externa,
Et tu nothorum Spartacorum amore usta
Natos heriles deseris), tui sero
Sapiunt Quirites. Cur tamen canis nomen
Circaeis alter a abdicas ? An infida quod sis?
Sed esse vespa forsitan mavis.
Et jure, namque mella nostra corrodis,
Iners, maligna, ignava quae bonas tectis
Apes abarces, exsulesque et extorres
Habes; sed ecce tempus appetit, cum tu
Vices superbas senties; revisuri
Lares ademptos, mox aculeis strictis
Praesepi ab isto longius repellemus
Tetrae Unionis excetram rebellantem,
Et vindicantes nostram habentiam obtorto
Colla trahemus ad gemonias scalas
Deformitatis ultimas tuae causas,
Jam certiorem spem fovemus ex illa
Quam nuper heros strage Montis Igniti
Dedit Toparchus, qui tot ense persultans
Adflixit hostes, ultor et victor fortis,
Spoliis opimis te Liger pater mactans
Agrumque Bacchi, qua dicata Vestales
Delubra claudunt Magdalenici cœtus.
His fœta coeptis, et favore caelesti
Vel Teutonum absque proximantium turmis
Turba exsul, insons, pars tui optima audebit,
Suis superbe mœnibus propinquare,
Jovisque vi pallente fulminatoris
(Quo Rege cantant Cantabri, canunt Galli,
Ovant, triumphant subditi obsecundantes),
Transvaricabit aggerem, unde portarum
Moras revellet, pristinaeque luci
Reddet, mea altrix, quando numinis verum
Cultum reponet desitum a quater lustro
Prope jam peracto, et expiabit infandas
Neces piorum, justa pro quibus pœnas
Acres reposcit imminens Adrastea.
dans Mémoires-journaux de Pierre de L'Estoille, tome XI, p. 357-360